Hazim Begagić: Teatar organski reflektira društvene pojave- U sklopu kulturnih minuta Jutarnjeg programa Federalne televizije.
-Selekcija je objavljena prije nekoliko dana. Od prijavljenih 12 gledaćemo 6 predstava. Kojih 6 i šta je to ustvari što motivski ili tematski povezuje te predstave?-
“Da prije nekoliko dana smo obavili javnu objavu selekcije. Festival bosanskohercegovačke drame je pokrenut 2002 godine vrlo je zapravo važan festival koji je na neki način bio neophodan u toj karici uspostave nekog novog bosanskohercegovačkog pozorišnog sistema sa fokusom na bosanskohercegovačku dramu. Kada kažete 12 predstava od čega se 6 bira u tom nekom selekcijskom procesu od svega 50% selekcije koja je li otpada odnosno one koja se uvrštava, to u omjerima nekih drugih većih teatarskih festivala i ne predstavlja neki veliki broj prijavljenih predstava. Međutim na ovom festivalu a pratim ga već neko vrijeme i uopće pratim ono što je recentna bosanskohercegovačka produkcija i generalno produkcija dramskih predstava na temelju tekstove i književnosti domaćih autora i autorica, to je neki optimalan broj koji ima i neki svoj kontinuitet. Obično se za festival prijavljuje tako negdje 10 do 15 predstava što zapravo predstavlja i obim produkcije predstava koje su rađene na temelju domaćih tekstova. Moram reći da je bilo zaista i festivala i bilo je festivalskih godina odnosno umjetničkih sezona gdje smo recimo, tu bih izdvojio deveti festival čini mi se organiziran 2010 godine kada smo imali ukupno četiri predstave u takmičarskoj selekciji pritome to su bile sve predstave koje su se naprosto nudile te sezone. Tako da možemo ipak govoriti da je ta produkcija predstava prema domaćim tekstovima u međuvremenu postala relativno stabilna i tako kreće se u toj nekoj brojci do 15 mogućih naslova koji se mogu uzeti u selekciju. Ove godine ja sam gledao predstave dakle koje su prijavile produkcije iz Češke Republike, Republike Hrvatske, Srbije i naravno dominantno produkcije iz Bosne i Hercegovine njih ukupno 12. U selekciju su uzete predstave u produkciji evo redom ćemo ih nabrojati onda zasigurno tokom ovog razgovora i osvrnuti na neke od njih. Upravo gledamo snimke iz predstave SARTR-ve produkcije Semezdin Mehmedinović “Stotinu malih smrti” i to je zapravo jedina predstava ove godine koja nije nastala na temelju izvornog dramskog predloška izvorno napisane drame već je u jednom interesantnom rediteljsko – dramaturškom duetu dramtizirana proza zapravo nekoliko knjiga našeg poznatog autora Semezdina Mehmedinovića.
Zatim je tu predstava Almira Imširevića “Jedan je Muhamed Ali” u produkciji drame Narodnog pozorišta u Sarajevu.
Imamo nedavno premijeru “Tri prikazivanja Boga” što je zapravo autorski projekat našega istaknutog reditelja pozorišnog stvaraoca Aleša Kurta.
Predstava “Mali ratovi i kabine Zare” Vide Davidović u produkciji Narodnog pozorišta Republike Srpske u Banja Luci.
Hrvatsko narodno kazalište u Varaždinu najmlađa Hrvatska nacionalna kazališna kuća prodicirala je predstavu “Režim iscjeljenja” prema novoj drami Tanje Šljivar. Narodno pozorište Beograd Drama, predstava nastala prema dramskom tekstu Željka Hubača “Sanjao sam da sam se probudio” u režiji Dine Mustafića i direkcija festivala bosankohercegovačke drame odlučila je ove godine, zadržala je svoje diskreciono pravo da realizira, producira festivalsku premijeru kao jednan festivalski institut dosta značajan a a to je predstava nastala prema drami “Kiselina” mlade Asje Krsmanović.”
-Šta okuplja motivski i tematski te predstave odnosno po kojim kriterijima ste ih vi birali?-
“U procesu svake umjetničke selekcije mislim da treba i to je naprosto neko pravilo da zapravo jesu ti umjetnički, estetski razlozi, neki kriteriji koji su prvenstveno vođeni nekim selektorskim znanjem ili prvenstveno gledateljskim iskustvom u odnosu na sam kvalitet umjetničkog sadržaja u ovom slučaju pozorišne predstave to jeste primarni motiv svake selekcije. Naravno ako se u tom procesu desi neka vrsta sreće pa da imate neku vrstu tematske zaokruženosti pri čemu naravno svaka predstava kao zasebno autonomno umjetničko djelo kreira i neku svojevrsnu dramaturgiju samog festivala i priča neku svoju tematski unutrašnju priču to je zapravo idealno. Festival bosanskohercegovačke drame ipak u svom fokusu ima domaće stvaralaštvo to je festival jedini naš festival nacionalne dramaturgije i u tom smislu važno je prikazati taj neki spektar aktuelnih tema, tendencija i pojava koje se javljaju prvenstveno na nivou dramskog teksta. Ove godine ne bih mogao reći da imamo neki jedinstveni tematski okvir koji bi mogao biti sveprisutan u svim predstavama, ali ono što sam se ja odlučio da predložim direkciji festivala kao neku vrstu slogana festivalskog je zapravo sjaj i bijeda našeg nesavršenstva. To je ta neka generalno naša tendencija i kao pojedinaca ali i kao kolektiva da težimo savršenstvu istovremeno negdje znajući da to savršenstvo teško da ikada dostići možemo. Te neke intimne porodične priče jesu nešto što je obilježje glavnine ovih naslova i možda specifično da u ovom trenutku bih mogao izdvojiti taj vrlo interesantan, dinamičan, kompleksan često i vrlo težak odnos koji mi kao pojedinci, djeca a onda i odrasli ljudi razvijamo se našim roditeljima i implikacije koje ti odnosi zapravo imaju na naše živote. Specifično na odnose između majke i kćerke ili recimo odnos između oca i sina koji je na jedan vrlo interesantan način obrađen i prisutan recimo u drami Almira Imširevića “Jedan je Muhamed Ali” specifično recimo i u predstavi “Stotinu malih smrti” gdje zapravo i sam Semezdin Mehmedinović kaže ne znam da u čitavom spektru međuljudskih odnosa i unutar porodičnih odnosa ima kompleksnijeg odnosa od odnosa oca i sina. Pa možda bi to recimo bilo nešto što bih mogao izdvojiti i ta generalno težnja da budemo što bolji a istovremeno činjenica da ne radimo ništa da se promijenimo na bolje znači taj neki put težnja ka savršenstvu nas kao pojedinaca. Možda je to nešto što je najprisutnije upravo u vrlo specifičnoj i meni interesantnoj priči, drami Tanje Šljivar “Režim iscjeljenja”. Ne samo kao individualci već i kao društvo kao zajednica ili čak možda kao profesionalna zajednica budući recimo da predstava Beogradskog narodnog pozorišta u prvi plan stavlja upravo pozorišnu zajednicu i i te neke specifičnosti profesionalne zajednice.”
Kontakt sa portalom Zenicablog možete ostvariti:
email: [email protected]
Viber poruke: +387 60 355 8888
Facebook Inbox: https://www.facebook.com/Zenicablog/
Twitter: https://twitter.com/Zenicablog2010
