Mnogi od brojnih sportskih objekata danas uglavnom zjape poluprazni. „Poluprazno” je blaga riječ, ali eto. A nekad? Da se samo malo vratimo u prošlost. Fizičko-tjelesna kultura u Zenici datira još od kraja XIX vijeka. Istovremeno sa razvojem industrije, pojavljivali su se i neki prvi oblici organizovanijeg bavljenja fizičkom – tjelesnom kulturom, zahvaljujući uglavnom ljudima koji su dolazili u Zenicu radi potreba industrije, rudarstva, prosvjete, zdravstva… Aktivnosti su se odnosile na fudbal, planinarstvo i sokolska društva. Zapaženije rezultate između dva rata, imali su fudbalski klubovi „Soko”, „Građanski”, „Osman Đikić” i „Željezničar”.
Za vrijeme drugog svjetskog rata sportske aktivnosti su potpuno prestale, pošto je tadašnji režim zabranjivao bilo kakvo okupljanje.
Poslije rata, Zenica je bila bez sportskih objekata, kao i bez sportskog kadra, ali se ipak velika pažnja poklanjala masovnom uključivanju djece, omladine i građana u pokret fizičke kulture, što se kasnije pokazalo vrlo korisnim. Ali, da bi se ostvarili uslovi za raznovrsne oblike sportske aktivnosti, bilo je neophodno obezbijediti i velika materijalna ulaganja u sportske objekte, kojih do tada skoro da uopšte nije ni bilo, osim dva improvizovana fudbalska igrališta i jedne sportske dvorane Sokolskog društva. A o školama da i ne govorimo.
U trideset poslijeratnih godina, u Zenici je izgrađeno čak 19 fiskulturnih dvorana, jedan zatvoreni i četiri otvorena bazena, automatska kuglana, četiri planinarska doma, Dom bokserskog kluba, Dom šahovskog kluba, dva doma skijaškog kluba na Vlašiću, Dom DTV „Partizan”, gradsko rukometno igralište, moderni stadion „Bilino Polje”, Sportski park Kamberovići, u čijem su sastavu izgrađena tri igrališta za rukomet, pet igrališta za košarku, šest igrališta za odbojku, jedna atletska staza, osam igrališta za tenis, dva fudbalska terena i 19 igrališta za nogomet, košarku, odbojku i rukomet pri školama na području mjesnih zajednica.
I pored nabrojanog, ukazivala se potreba za izgradnjom jednog sportskog doma koji bi imao višestruku namjenu, sa gledališnim prostorom, radi održavanja kvalitetnijih sportskih susreta s obzirom na razvijenost sporta u Zenici: rukometa, košarke, odbojke, boksa, džudoa, karatea…
Aktivnosti i masovnost u školama ogledala se kroz programe Malih olimpijskih igara, gdje je učešće uzimalo 15 školskih sportskih društava, zatim kroz opštinsko, regionalno i republičko takmičenje, uz učešće preko 30 hiljada osnovoškolaca, učenika srednjih škola i studenata.
Posebno su mjesto zauzimale radničko-sportske igre, kao vid masovnog bavljenja fizičkom kulturom, sprovedene u okviru radnih organizacija, tako da su imale manifestacioni karakter. U radničko-sportskim igrama svake godine učestvuje preko osam hiljada zaposlenih, što znači da svaki peti učestvuje u programu igara. Tu su bili i izviđači, njih oko hiljadu, zatim ferijalci, strijelci, „Mladi gorani”…
Veliki broj sportskih organizacija u svojim redovima okuplja preko pet hiljada aktivnih sportista, koji često učestvuju u takmičenjima. Ističu se rezultati FK „Čelik”, džudo kluba, karatea, rukometnog i smučarskog kluba, dizača tegova, zatim kuglaških klubova „Vatrostalne” i „Zenicatransa”, kao i rezultati u streljaštvu, tenisu, planinarskim društvima, šahovskom, košarkaškom, skijaškom, i biciklističkom klubu.
Svojom aktivnošću su posebno zapaženi Društvo za tjelesno vaspitanje „Partizan”, planinarsko društvo „Željezara”, „Tajan”, „Tvrtkovac” i „Poštar”, kao i fudbalski klubovi „Čelik”, „Metalno”, „Borac”, „Bistričak”, „Željezničar” i „Rudar”, te klubovi bokserski, rukometni…
Mnogi se sigurno sjećaju sa koliko se žara ulazilo u takmičenja kroz radničko-sportske igre. Željezara je imala svoj „Društveni standard”, odjeljenje koje se brinulo za održavanje svih sportskih aktivnosti radnika željezare, na rekreacijama tokom čitave godine, zatim kroz rasporede u sportskim salama i bazenu, u organizovanju sportskih susreta, obezbjeđenju sportske opreme, uz stručno vođenje instruktora za sport, stalnih uposlenika i visokoobrazovanog kadra.
Svi ovi sportski susreti su se odvijali uz zavidan broj publike, koja je bodrila „svoje” sportiste iz pogona. Na završnoj manifestaciji, uz prigodan program i dodjelu medalja, nastavljalo se druženje do sljedećih radničkih-sportskih igara. Jednom godišnje, na Bistričaku se organizovalo druženje, uz takmičenje u višeboju: orijentacija, navlačenje konopca, kros, streljaštvo. Takmičenja su trajala tri dana, te se i dan danas prepričavaju. Rekreacije po hotelima duž Jadrana, koje su trajale petnaest dana, također su pored vođe grupe, sociologa i instruktora za sport, bile popunjene programom i sportskim aktivnostima rekreanata, uz obavezno gostovanje popularnih sportista.
Ali eto, to je prošlo vrijeme, sada imamo veleljepne sportske objekte. Ali…
Autor: Ibrahim Emić
Kontakt sa portalom Zenicablog možete ostvariti:
email: [email protected]
Viber poruke: +387 60 355 8888
Facebook Inbox: https://www.facebook.com/Zenicablog/
Twitter: https://twitter.com/Zenicablog2010
